Чудна су та осећања у нама, која нам снове граде,
Тражио сам у теби исто, ти у мени нешто посебно,
Опиле су нас илузије, тако блиске, тако велеградске,
Осећање неко тако топло, тако чаробно…
У теби сам тражио жену за шетање кроз облаке,
Очекивала си у мени принца на коњу белом,
Душе су желеле да дотакну небеске чардаке,
Остала је само чежња пред празним мотелом…
Сећање на сузу са болом преливену,
Једно доба, тако младалчко и невино,
Сећање на неку љубав тако болну, нескривену,
Сећање на чашу, у којој је до пола било вино…
Живот је пут без сутра, са прошлим јуче,
Волећеш и ти једном, ко зна кад и ко зна где,
Уморни ветар улицама поспаног града хуче,
Нека ти Господ поспе руже, бисерне смарагде…
Сећање на љубав, некад давну, прошлу,
Отвара у срцу никад залечене, болне ране,
Само ћу скривену тајну открити мом анђелу,
затвара се круг мог живота, разрушене дворане…