Последње путовање…

Опрости ми…
5. фебруар 2018.
Спаси ме, Господе…
10. фебруар 2018.

Негде си кренуо, негде далеко,  воде те  мисли,

Стално нека журба, трке, бескрајне јурњаве,

За тренутак стани, одмори се, помисли,

Да ли понекад помислиш на последње путовање…

 

Још један дан за тобом, да ли ће некада бити боље,

Са борама на лицу, поново чекаш ново свитање,

Стално неке борбе, преплитања, нове невоље,

Застани, помисли на своје последње путовање…

 

Живот без смисла, у очима се губи младости жар,

Нема коначног одговора, питање стиже питање,

Опусти се, склопи очи, застани на тренутак бар,

Где год журио, чека те последње твоје путовање…

 

Толико се трудиш, на души остали стари ожиљци,

Сваки дан личи један на други, увек исто јадиковање,

Причекај,  видиш ли обрисе, ту су стари брежуљци,

Код њих те чека твоје последње путовање…

 

Сви немири у души, борба за неко боље сутра,

Толико речи недоречених, незасито мудровање,

Све непроспаване ноћи, вера у неко боља јутра,

Нестаће као прах кроз твоје последње путовање…

 

Кад воз живота коначно стане на задњој станици,

Схватиш, на овом свету је само обично гостовање,

Знаш да је крај, пред очима је Лик на старој Плаштаници,

Не плаши се, крени на своје последње путовање…

Оставите одговор