И једног дана ћемо се срести, зарити лице у дланове и запитати, где се изгубило оно „ има времена“, које смо тако често говорили…
И тек тада ћемо схватити да ће време увек постојати, али неће бити нас…
Да смо пропустили много тога, чувајући га за нека „ боља времена“…
А боља времена не постоје…
Узми онда кад ти се нуди, јер постоје прилике и постоји време…
Ретко их човек заједно сретне…
Чекајући време, изгубимо прилике…
Чекајући прилике, изгубимо време…